Oto człowiek! Umęczony Jezus. Ma związane z tyłu ręce a na głowie parodię korony. Patrzy zrezygnowany w ziemie. Porusza się powoli, chybocząc się z boku na bok. Dookoła ryk ogłuszających trąb, krzyki ludzi przemieszane z oklaskami. Wokół dziwne postacie w wielkich szpiczastych czapkach na głowie. Towarzyszą im dzieci rozrzucające przed całą tą procesją, płatki kwiatów. Świętość przeplata się z codziennością gdy próbuję przejść bokiem na drugą stronę ulicy blokowaną przez wielki tłum ludzi.     Twierdzę, że niektóre miejsca na ziemi należy zwiedzać...

Kordoba, wspaniała stolica zapomnianego dziś imperium. Na dwór władcy Kordoby przybyli posłowie z innego imperium. To wysłannicy Cesarstwa Rzymskiego (dziś nazywamy je Bizancjum). Oprócz „miękkich” dyplomatycznych uprzejmości i twardo negocjowanych traktatów misja ma jeszcze jeden cel. Wymiana naukowa. Władca Cesarstwa Rzymskiego. przysłał wspaniałe księgi, teksty wielkich filozofów Starożytności i bardziej współczesnych. W zamian liczy na podobny dar od władcy Kordoby. W końcu jest w Europie jakiś ośrodek nauki i filozofii godzien naukowej dysputy. Nie to co...

Narodziny państw i cywilizacji to z jednej strony pasjonujące historie. Z drugiej badając je, balansujemy często na granicy mitów i legend. Mitów tworzonych już dawno temu, na potrzeby legitymizacji nowopowstałej władzy. Na pewnym poziomie podobnie zatem było w wypadku tak zjednoczenia Polan przez Mieszka, czy Cesarza Qin – pierwszego władcę zjednoczonych Chin.   Narodziny państwa, szczęśliwe zjednoczenie które zapoczątkowuje naszą historię. Osoby tylko sporadycznie obcujące z historią (jak ja), mogą wyobrażać sobie taki proces jako doniosłe wydarzenie, dostojnie...

To będzie nieco prowokujący wpis. Przy czym nie zamierzam nikogo krytykować. Zastanawia mnie po prostu popularność, ale i sens oraz znaczenie tak zwanych ciekawostek. Przecież najlepszy sposób na zdobycie zainteresowania słuchacza – mocna ciekawostka. Tak zwany mało znany fakt, dobrze by był nośny i przybliżał przeszłość dzisiejszym czasom i bum! Masz zainteresowanie. Czy tak naprawdę ciekawostka jednak niesie ze sobą jakąkolwiek wartość? Sam ulegam tej manierze. Dobry przyciągający wstęp w tekście, albo w opowieści którą właśnie raczysz otoczenie. Musi być...

Sri Lanka, południowe wybrzeże. Miasto unikat. Nie spodziewałem się że XVII wieczną zabudowę, żywcem jakby przeniesioną z Holandii będzie można odnaleźć w Azji. Dziś Galle jest miastem azjatyckim na wskroś i widać to na każdym kroku. To co pozostało to budynki na starym mieście, piękny kościółek oraz otaczające stare miasto wielkie i grube mury. Mury fortu które w 2004 r. powstrzymały Tsunami. W miejscu gdzie dziś stoi Galle, pierwotnie był przez krótki czas mały portugalski fort. Dopiero jednak Holendrzy po mocnym osadzeniu się na ówczesnym Cejlonie, stworzyli w...

Otacza mnie las kolumn. W środku panuje półmrok. Mimo wielkości pomieszczenia i dużej ilości turystów, w środku panuje raczej cisza, większość szepcze. To był kiedyś potężny meczet, tak wielki, że w środku zdołano wstawić chrześcijańską Katedrę. Mezquita to jedno z tych miejsc które będę pamiętał chyba do końca życia. Zbudowany przez muzułmańskich władców Al.-Andaluz (to jedno z tych zapomnianych Państw), po zdobyciu przez Chrześcijan, zamieniony w Katedrę. Jest taka anegdota, że Karol V gdy zobaczył jak wygląda przebudowa, miał powiedzieć „zburzyliście...

To nie jest może jakaś tajemnica, ale jeden z centralnych punktów Warszawy, ma wiele architektonicznych odniesień do La Giraldy, wspaniałej wieży katedry w Sewilli. Wieży która powstała jako minaret i która zrobiła na mnie wielkie wrażenie. Najpierw była idea, pomysł budowy „Wieżowców Stalina”. W Moskwie ostatecznie powstało ich siedem, potem powstawały w państwach tzw. „Demokracji ludowych”. Ten warszawski powstał jako wyraźnie smuklejszy niż oryginały. I ten warszawski chyba najbardziej przypomina Giraldę. Nie mam pojęcia skąd w samym środku komunizmu...

To zadziwiające jak wielkie postacie „czekają” na siebie, by spotkać się i zmierzyć. Chang i Mao byli przedstawicielami podobnego pokolenia (Chang był starszy od Mao o 6 lat). Widzieli zmierzch Cesarstwa i niechlubny początek Republiki. Obaj mieli swoją wizję Chin która nie pojawiła się jednego dnia, tylko stopniowo ewoluowała wraz z rytmem ich życia. Tylko jeden z nich wygrał swoją walkę. Drugi przez ostatnie 26 lat swojego życia mógł oglądać swoje Chiny tylko przez lornetkę. Ich losy są dla mnie smutnym dowodem, że nie zawsze moralność i słuszność musi wygrywać. Lektura...